Jacek Soplica vel Ksiądz Robak – wbrew formule tytułowej jest to główny bohater utworu. Członek rodu Sopliców, brat Sędziego i ojciec Tadeusza. W młodości był hulaką i zawadiaką. Niestety, zakochawszy się w córce Stolnika Horeszki – Ewie, nie dostał zgody na małżeństwo z nią. W przypływie chwilowej złości zabija Pan Tadeusz. czyli ostatni zajazd na Litwie - Księga siódma: Rada. [ 251] [ 253] RAD A. TREŚĆ. Zbawienne rady Bartka, zwanego Prusak. — Głos żołnierski Maćka Chrzciciela. — Głos polityczny pana Buchmana. — Jankiel radzi ku zgodzie, którą Scyzoryk rozcina. — Rzecz Gerwazego, z której okazują się wielkie skutki wymowy sejmowej. postać z „Pana Tadeusza” / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Rejent Bolesta – postać z poematu Adama Mickiewicza Pan Tadeusz; urzędnik. Jest właścicielem charta Kusego. Przez większość utworu toczy spór z Asesorem, ostatecznie spór zostaje zakończony dzięki wspólnemu upolowaniu zająca przez Kusego i Sokoła oraz wymianie Podobne krzyżówki. Tadeusz, syn Jacka z "Pana Tadeusza", kocha Zosię. Wszystkie rozwiązania dla BRAT JACKA SOPLICY („PAN TADEUSZ”). Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. Delektujcie się. Przypomnijcie sobie 10 intrygujących szczegółów z Pana Tadeusza! 1 Co przeraziło Tadeusza? Gdyby Telimena żyła w dzisiejszych czasach, z pewnością korzystałaby z usług lekarzy medycyny estetycznej. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. << Pan Tadeusz – streszczenie i opracowanie Bohaterem w „Panu Tadeusza” jest szlachta jako pewna grupa społeczna, dlatego mamy do czynienia z bohaterem zbiorowym. Sędzia Soplica jest opiekunem Tadeusza, swojego bratanka. Jego bratem jest Jacek Soplica, choć ten nie pamięta go z czasów dzieciństwa. Jest kawalerem, ponieważ jego ukochana (córka Wojskiego) zmarła. Jest gospodarzem w Soplicowie i stanowi wzór do naśladowania. Świetnie zarządza majątkiem – wsłuchuje się w rytm przyrody i potrzeby mieszkańców. To roztropny i mądry człowiek. To prawdziwy patriota, u którego w domu na każdym kroku można dostrzec oznaki miłości do ojczyzny (portrety bohaterów narodowych, zegar grający „Mazurek Dąbrowskiego”). Bywa porywczy, ale w tym wszystkim dobro kraju stawia zawsze na pierwszym miejscu. Tadeusz Soplica – bratanek Sędziego, syn Jacka Soplicy. Nie ma kontaktu z ojcem (nie wie, że jest nim ksiądz Robak). Imię otrzymał na cześć Tadeusza Kościuszki. Akcja utworu rozpoczyna się w chwili, gdy dwudziestoletni Tadeusz wraca do Soplicowa po nauce w Wilnie. Początkowo jego ojciec życzył sobie, by Tadeusz służył w wojsku, jednak zmienił zamiar i postanowił, że powinien zostać w gospodarstwie i się ożenić. Młody chłopak szybko angażuje się emocjonalnie w relacje, bywa zagubiony. Początkowo nawiązuje romans z Telimeną, gdy orientuje się, że jego serce kieruje się w stronę Zosi, jest gotowy umrzeć z miłości. Po bitwie z Rosjanami (skutku zajazdu) zaciąga się do Legionów Polskich, gdzie okazuje się dobrym żołnierzem. Zostaje przyjęty przez Zosię. Jacek Soplica – ojciec Tadeusza, ksiądz Robak. Jego historię poznajemy z dwóch źródeł: z opowieści Gerwazego (tu jawi się jako zapalczywy, porywczy i mściwy szlachcic, któremu zachciało się zostać zięciem Stolnika) i ze spowiedzi samego Jacka tuż przed śmiercią. Soplica był szlachcicem, który przewodził całej rodzinie Sopliców – był charyzmatyczny i ludzie na sejmikach głosowali zgodnie z jego wolą. Taka popularność sprawiła, że zaczął bywać w zamku Stolnika (ten liczył na poparcie jego i jego bliskich) i zakochał się w jego córce. Ewa również kochała Jacka. Stolnik nie zgodziłby się na to małżeństwo i swatał Ewie innego mężczyznę. Z bólu i rozpaczy Jacek zaczął pić. Poślubił pierwszą napotkaną kobietę – z tego związku narodził się Tadeusz. Targany emocjami przyszedł pod zamek Stolnika w czasie najazdu Moskali (nie planował tego w żaden sposób). W afekcie zastrzelił Stolnika. To miało dla niego przykre konsekwencje – ludność uznała go za zdrajcę, myślano, że przyłączył się do Rosjan (do wroga). Opuścił Soplicowo i rozpoczął pokutę. Przywdział habit i pod imieniem Robak zaczął działać na korzyść ojczyzny. Przeszedł wielką przemianę i całą resztę życia poświęcił na walkę i przygotowanie powstania w kraju. Jako pokutę obiecał nie wyjawić Tadeuszowi swojej tożsamości. Został zrehabilitowany dopiero po śmierci. Telimena – mniej więcej czterdziesiestoletnia kobieta spokrewniona z Soplicami; coś łączy ją też z Horeszkami, ale nie jest to doprecyzowane. Jest opiekunką Zosi. To kobieta światła, obyta ze światem, zakochana w Petersburgu i życiu na wysokim poziomie. Kokietuje Tadeusza, później Hrabiego, w końcu wychodzi za mąż za Rejenta, któremu nakazuje porzuć styl szlachecki na rzecz francuskiej mody. Wojski Hreczecha – daleki krewny Sędziego, jest autorytetem w sprawach myślistwa; wraz z córką mieszka w Soplicowie; to on opowiada różne historie, anegdoty – jest prawdziwym gawędziarzem. Woźny Protazy Brzechalski – były woźny sądowy, pomaga Sędziemu w codziennych obowiązkach jak jego służący. Całym sercem stoi po stronie Sopliców w sporze o zamek. Jest oponentem Gerwazego. Zosia Horeszkówna – córka Ewy Horeszkówny (ukochanej Jacka), sierota, którą opiekuje się Telimena. Ma czternaście lat. Jest bardzo ładna, ale skromna. Zakochuje się w Tadeuszu, ale przed jego wyjazdem nie chce od niego żadnych zobowiązań, by mógł sprawdzić, czy uczucie nie minie. Na zaręczynach ubrana jest w tradycyjny strój litewski, co oznacza przywiązanie do obyczajów – nie podąża za nową modą. Hrabia – spokrewniony z Horeszkami, jedyny ich spadkobierca. Jest dziwakiem, marzycielem. W zamku widzi piękno, nie stąpa na tyle twardo po ziemi, by policzyć koszty jego utrzymania. We wszystkim widzi plastyczność obrazu, poetyckie piękno. Uwielbia wszystko, co zagraniczne (stroje, drzewa, niebo). Początkowo widzi w Zosi nimfę (do momentu rozmowy). Unika przemocy. Zaciąga się do Legionów i okazuje się świetnym żołnierzem. Gerwazy Rębajło (Klucznik) – wierny sługa Horeszków. Na jego rękach umarł Stolnik. Poprzysiągł wytępić ród Sopliców – jest niezwykle pamiętliwy i mściwy, a nienawiść wyniszcza go od środka. Jest właścicielem miecza zwanego Scyzorykiem. To on organizuje zajazd, który niweczy plany powstańcze księdza Robaka. Po wysłuchaniu spowiedzi Jacka Soplicy wybacza umierającemu to, że zabił jego pana. Asesor – naczelnik policji; myśliwy, właściciel Sokoła – charta. Rejent Bolesta – znajomy Sędziego, myśliwy, właściciel Kusego – charta, zaręcza się z Telimeną. Przez cały utwór między Asesorem i Rejentem trwa spór o to, który z ich psów jest lepszym psem myśliwskim. Podkomorzy – to on ma rozsądzić spór o zamek toczony między Sędzią a Hrabią, jest przyjacielem domu Sopliców. Maciej Dobrzyński – ma ponad 70 lat, jest przedstawicielem szlachty zaściankowej (zubożałej), mądry, szanowany (zwany Kurkiem na kościele – przez zmiany stronnictw, Maćkiem nad Maćkami, Zabokiem – mimo że nie walczył chwytał często „za bok” by chwycić broń). Jankiel – Żyd, karczmarz, patriota. Pięknie gra na cymbałach. Szlachta dobrzyńska – to wszyscy mieszkańcy zaścianka – Dobrzyna; są podatni na manipulację, porywczy – to ich Gerwazy namawia do zajazdu na Soplicowo. Major Płut – Polak, który wstąpił do wojska rosyjskiego i jest bardziej rosyjski niż sami Rosjanie; jego oddział stacjonuje w okolic Soplicowa. Zostaje zamordowany przez Gerwazego po zakończeniu bitwy. Kapitan Nikita Ryków – Rosjanin, który jest serdeczny wobec Polaków; musi słuchać rozkazów, ale przy tym pozostaje człowiekiem; to z nim zostaje załagodzona sytuacja po bitwie. << Pan Tadeusz – streszczenie i opracowanie Najlepsze notatki i opracowanie do Pana Tadeusza na Pan Tadeusz - co trzeba wiedzieć, aby zacząć rozumieć? Problem z rozumieniem Pana Tadeusza bierze się w pewnej mierze z niedostatków znajomości historycznych i kulturowych kontekstów dzieła. Trzeba pamiętać, że dla bohaterów i narratora, a tym samym autora i jego współczesnych, konkretne wydarzenia, które odbyły się w niedalekiej dla nich przeszłości, postacie z bieżącej lub niedawnej polityki były oczywistościami, których nikomu nie trzeba było tłumaczyć. Dla współczesnego młodego człowieka jednakże wszystkie przedstawione w utworze realia i nawiązania już oczywiste nie są. Niniejszy wpis przynosi niezbędne objaśnienia w tym zakresie. Postacie i wydarzenia historyczne w Panu Tadeuszu. Akcja utworu rozgrywa się w ciągu zaledwie kilku dni latem 1811 oraz jednego dnia wiosną 1812, jednak fabuła obejmuje o wiele rozleglejszy czas. Sięga młodości Jacka Soplicy, czyli mniej więcej ostatnich 25 lat XVIII wieku. Najważniejsze wydarzenia historyczne tego okresu, do których pojawiają się w utworze systematyczne nawiązania to: Konfederacja barska (1768-1772) Zbrojny związek szlachty, do którego należał najstarszy z Dobrzyńskich - Maćko nad Maćkami. Konfederacja ta wymierzona była przeciwko Rosji i polskiemu królowi, wtedy z nią sprzymierzonemu, w imię obrony wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej. Sejm czteroletni 1988 - 1792 Najważniejszy chyba sejm w historii Polski, którego najbardziej znamiennym osiągnięciem była: Konstytucja 3 maja 1791 Ustawa uchwalona 3 maja 1791 roku regulująca ustrój Rzeczypospolitej Obojga Narodów, pierwsza w Europie a druga na świecie nowoczesna spisana konstytucja. Powstanie Kościuszkowskie 1794 Polskie powstanie, które nazwę zawdzięcza swemu przywódcy, skierowane przeciwko Rosji i Prusom, zakończone klęską, po której nastąpił III rozbiór Polski. Mimo porażki Kościuszko wskazał drogę walki o wolność poprzez zbiorowy wysiłek całego narodu i to stało się jego testamentem politycznym. Tę kościuszkowską myśl ideowo-polityczną podejmą Polacy podrywając się co pokolenie do walki o odbudowę państwa - pisał prof. Andrzej Zahorski w książce Trzy powstania narodowe. Tadeusz Kościuszko (1746- 1817) Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej, generał lejtnant wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów, brevet generał brygady Armii Kontynentalnej w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Kościuszko to postać w Panu Tadeuszu “kultowa”, Pierwsze odniesienie do jego osoby znaleźć można już w I Księdze - jego portret zdobi ścianę soplicowskiego dworku. Tu Kościuszko w czamarce krakowskiej, z oczyma Podniesionemi w niebo, miecz oburącz trzyma; Takim był, gdy przysięgał na stopniach ołtarzów, Że tym mieczem wypędzi z Polski trzech mocarzów, Albo sam na nim padnie. Tadeusz Kościuszko Powyższy portret jest jedną z wielu podobizn Tadeusza Kościuszki. W Soplicowie znajdował się, sądząc z opisu Mickiewicza, ten oto obraz. To właśnie na cześć Kościuszki imię otrzymał tytułowy bohater epopei, jako że urodził się w czasie wojny w roku 1792. Innym sławnym imiennikiem Tadeusza był: Tadeusz Rejtan (1742-1780) Tadeusz Rejtan Powyższa scena pochodzi ze znanego obrazu Jana Matejki Rejtan - upadek Polski i ukazuje Rejtana w geście protestu przeciwko zatwierdzeniu przez sejm w 1773 roku rozbioru Polski. Obraz wiszący na ścianie dworku w Soplicowie ukazywał Rejtana na moment przed samobójstwem, które popełnił nie mogąc pogodzić się z rozbiorem kraju. w Księdze II Tak mówi Gerwazy o Stolniku Horeszce: Było to za Kościuszki czasów; Pan popierał Prawo trzeciego maja i już szlachtę zbierał, Aby konfederatom ciągnąć ku pomocy, Fragment ten przedstawia Horeszkę jako patriotę wspierającego Konstytucję 3 maja oraz insurekcję Koścuszkowską Konfederacja Targowicka 1792 Zdaniem wielu jedna z bardziej haniebnych kart polskiej historii. W istocie był to spisek magnacki zawiązany w maju 1792 w Targowicy, w porozumieniu z cesarzową Rosji Katarzyną II, pod hasłami obrony zagrożonej wolności przeciwko reformom Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 maja, uznany za symbol zdrady narodowej. Wiesz także, że część gruntów od zamku dziedzica Zabrała i Soplicom dała Targowica. Jacek za grzech żałując, musiał był ślubować Pod absolucją dobra te restytuować. Właśnie Jacka Soplicę niesłusznie uznawano za uczestnika tej konfederacji. Czując się niesłusznie obdarowany przez władze zaborcze, obiecał zachować majątek Horeszków i przekazać go w posagu Zosi Horeszkównie, którą uznawał za właściwą dziedziczkę posiadłości swego dziadka. Dramatyczny obraz Targowicy jako fałszywej nuty w polskiej historii przekazuje Jankiel w swoim koncercie: A wtem puścił fałszywy akord jak syk węża, Jak zgrzyt żelaza po szkle - przejął wszystkich dreszczem I wesołość pomięszał przeczuciem złowieszczem. (…) (…) On umyślnie trąca Wciąż tę zdradziecką stronę, melodyję zmąca, Coraz głośniej targając akord rozdąsany, Przeciwko zgodzie tonów skonfederowany; Aż Klucznik pojął mistrza, zakrył ręką lica I krzyknął: “Znam! znam głos ten! to jest T a r g o w i c a!” I wnet pękła ze świstem strona złowróżąca. Napoleon Bonaparte (1769 - 1821) Ten francuski przywódca miał w Polsce wielu zwolenników, wiążących z jego podbojami nadzieję na odzyskanie niepodległości. W Panu Tadeuszu jest on przedstawiany jako pogromca naszych zaborców i potencjalny zbawca ojczyzny. To własnie z triumfalnym pochodem Napoleona przez ziemie polskie, które przemierzał na czele ogromnej armii w kierunku Rosji, wiązał ksiądz Robak swoje powstańcze plany: Z Napoleonem pobić Moskalów nie sztuka. Jużci on Szwabom skórę trzy razy wymłócił, Brzydkie Prusactwo zdeptał. Anglików wyrzucił Het za morze, Moskalom zapewne wygodzi; Chociaż marzenia o powstaniu na Litwie zostały zaprzepaszczone przez nieszczęsny zajazd, to jednak Robak umiera w pokoju krótko po przekazanych mu wieściach o tym, że Cesarz ogłasza wojnę z Rosją. Nadzieja na pokonanie Rosji i odzyskanie niepodległej ojczyzny buduje radosną atmosferę XI i XII Księgi Pana Tadeusza. Książe Józef Poniatowski 1763- 1813 Polski generał, naczelny wódz Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego Ksiądz Robak pozostaje z księciem Poniatowskim w politycznej zażyłości, a nawet jest bezpośrednim wykonawcą jego patriotycznych planów. Lecz książę Józef słyszał od pana Biniona Francuza, co należy do cesarskiej rady, Że się na niczem skończą wszystkie te układy, Że będzie wojna. Książę wysłał mnie na zwiady, Z rozkazem, żeby byli Litwini gotowi Dowieść przychodzącemu Napoleonowi, Że chcą złączyć się znowu z siostrą swą, Koroną I żądają, ażeby Polskę przywrócono. Generał Henryk Dąbrowski 1755-1818 Polski generał, mąż stanu, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej (1794), twórca Legionów Polskich we Włoszech. W Panu Tadeuszu ukazywany jako człowiek - legenda, w dwóch ostatnich księgach jako dostojny gość przyjmowany honorowo w Soplicowie. W mieście pobliskim stanął główny sztab książęcy, A w Soplicowie oboz czterdziestu tysięcy I ze sztabami swemi jenerał Dąbrowski, Kniaziewicz, Małachowski, Giedrojć i Grabowski. Realia kultury szlacheckiej w Panu Tadeuszu Oprócz wydarzeń i postaci historycznych ważnym kontekstem dla utworu są realia kulturowe i społeczne, w których żyli bohaterowie Soplicowa. Tytuły szlacheckie i urzędy W Panu Tadeuszu bohaterowie noszą urzędnicze tytuły niczym imiona i są one źródłem ich identyfikacji, chociaż najcześciej nie pełnią już oni ( między innymi w związku z faktem utraty przez Polskę niepodległości) związanych z tymi tytułami funkcji. Rejent - W dawnej Polsce urzędnik dokonujący wpisów i wypisów z ksiąg sądowych Wojski- w dawnej Polsce urzędnik opiekujący się rodzinami i mieniem szlachty. Woźny sądowy - niższy urzędnik sądowy, do którego obowiązków należało doręczanie pozwów oraz ogłaszanie wyroków sądu. Stolnik - jeszcze w średniowieczu był to urzędnik zarządzający kuchnią na dworze królewskim. Od XVI wieku termin ten oznaczał honorowy urząd ziemski. Sędzia ziemski - przewodniczący sądu ziemskiego, rozpatrującego przestępstwa ścigane przez sąd grodzki. Asesor - urzędnik towarzyszący sędziemu lub marszałkowi sejmiku Podkomorzy ważny urząd w przedrozbiorowej Polsce, przedstawiciel szlacheckich wdów i sierot w sądzie ziemskim, roztrzygającym spory majątkowe. Podczaszy - w dawnej Polsce urząd dworski, odpowiedzialny za trunki i napoje władcy. Syn Podczaszego to Podczaszyc. Synami Podczaszego są w Panu Tadeuszu Jacek i Sędzia Soplica. Sejmiki W dawnej Polsce zjazd całej szlachty z określonego regionu, uchwalający lokalne podatki, wybierający przedstawicieli z danej ziemi na sejm walny. Sejmiki były więc odpowiednikiem samorządu i w Panu Tadeuszu wspominane są z wielką estymą. To właśnie sejmikom dedykowany jest wzór na serwisie porcelanowym, który tak zachwycił gości Soplicowa w Księdzie XII. szlachta i włościanie Szlachta - grupa społeczna wywodząca się z potomków stanu rycerskiego, posiadająca majątek ziemski, na którym pracowali poddani - chłopi. Jej podgrupą była szlachta zaściankowa, czyli uboga, inaczej drobna, utrzymująca się z pracy własnych rąk (czyli nie posiadająca dóbr ziemskich, na których pracowaliby poddani, czyli włościanie) Po rozbiorach szlachta zaściankowa nie była uznawana przez władze zaborcze za szlachtę, co prowokowało tę grupę społeczną do manifestacyjnego podkreślania własnej odrębności od okolicznych wsi chłopskich. Szlachta zaściankowa najczęściej zamieszkiwała zaścianki czyli wsie, w których mieszkali przedstawiciele jednego rodu. Głównym zasciankiem opisanym w Panu Tadeuszu jest oczywiście Dobrzyn zamieszkiwany przez liczną i wielopokoleniową rodzinę Dobrzyńskich. Maćko nad Maćkami Włościanin - dawne określenie mieszkańca wsi, synonim chłopa. Była to najliczniejsza grupa społeczna w Polsce aż do XX wieku, a jednak w całości podległa szlachcie. Uznanie dla pracy chłopskiej wyraża Tadeusz, gdy zwierza się Zosi z planów uwłaszczenia: Bezpieczniej zrobię, kiedy władzy się wyrzekę i oddam los włościanów pod prawa opiekę. Sami wolni, uczyńmy i włościan wolnemi, Oddajmy im w dziedzictwo posiadanie ziemi, Na której się zrodzili, którą krwawą pracą Zdobyli, z której wszystkich żywią i bogacą. (XII 500-505) Akt uwłaszczenia przedstawiony na kartach Pana Tadeusza nie jest tylko projekcją poglądów emigracyjnych ani wyidealizowaniem ojczyzny przez poetę-tułacza. Postępowa szlachta zamieniała w owym czasie pańszczyznę na czynsz Dwór szlachecki Dom, w którym mieszka rodzina szlachecka, a zarazem zespół ludzi, który w dworze żyją i pracują. Ludzie służący w dworku to czeladź, czeladka, słudzy. Niektórzy z nich mają swoje konktretne funkcje: np. pokojowa to służąca do osobistej posługi damie, kawiarka - zajmująca się przygotowywaniem kawy, ekonom nadzorował roboty w polu, stajenny zajmował się końmi itd. Karczma Karczmy dworskie były od XVII wieku wydzierżawiane Żydom. Dzierżawca to inaczej arendarz. Takim arendarzem w Panu Tadeuszu jest Jankiel, który zatrudnia szynkarkę, zaś szynk to inaczej karczma. Po porannej mszy z kaplicy, że była niedziela, Zabawić się i wypić przyszli do Jankiela. Przy każdym już szumiała siwą wódką czarka, Ponad wszystkimi z butlą biegała szynkarka. W środku arendarz Jankiel (…) (IV 219 - 224) Bibliografia: Zarębina Maria, Obraz wsi litewskiej w Panu Tadeuszu w świetle nazw zawodów. w: Studia nad polszczyzną kresową. pod redakcją Janusza Riegera, Wrocław 1994. Zmarł ks. prałat Tadeusz Kisiński. Śp. ks. prałat Tadeusz Kisiński święcenia prezbiteratu otrzymał we wrocławskiej katedrze pw. św. Jana Chrzciciela w 1955 roku. Pierwsze lata kapłaństwa przepracował w parafii pw. Świętych Piotra i Pawła w Legnicy. Wrócił do tego miasta w 1968 r. jako wikariusz w parafii pw. Świętej Trójcy z zadaniem stworzenia ośrodka duszpasterskiego w kościele filialnym pw. św. Jacka. Po 4 latach oficjalnie powstała tam osobna parafia. Urząd proboszcza zdał w połowie 1997 roku. Został w parafii pw. św. Jacka jako rezydent. Przez wszystkie lata swojego proboszczowania u św. Jacka wspierał funkcjonowanie środowiska kolejarskiego, a później NSZZ "Solidarność". Przed czterema laty został odznaczony medalem "Pro Memoria" za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. Kapłan znany był z zamiłowania do twórczości Adama Mickiewicza, czego świadkami byli liczni legniczanie, którym ksiądz cytował jego dzieła z pamięci. Gdy oficjalnie ogłoszono informację o wydarzeniu o znamionach cudu eucharystycznego w kościele pw. św. Jacka, śp. ks. Tadeusz Kisiński mówił "Gościowi Legnickiemu", że to ważny znak zwłaszcza dla kapłanów: Jeśli nie slyszysz radia spróbuj inny strumień lub zewnętrzny player 8 października 2017 r. (niedziela) – godz. - eksporta do kościoła pw. św. Jacka w Legnicy i Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem biskupa Marka Mendyka. Czuwanie modlitewne przy zmarłym do godz. 9 października 2017 r. (poniedziałek) - od do – oficjalne przemówienia i pożegnania, godz. - Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem biskupa legnickiego Zbigniewa Kiernikowskiego. Po Mszy św. przejazd na cmentarz komunalny w Legnicy (przy ul. Wrocławskiej) i dalszy ciąg uroczystości pogrzebowych. « ‹ 1 › » oceń artykuł Drodzy zebrani, To jest temat, w którym znajdziesz odpowiedź na wskazówkę Ksiądz z Pana Tadeusza dla gry Krzyżówki wyspy . Najpierw pojawił się Wyspa 8 Poziom 6 Hasło 4 i mogą być dostępne w ramach innych zagadek. Ta gra jest doskonała, jest bardzo dobrze zaprojektowana i kiedy ją sfinalizowaliśmy, dzielimy się wszystkimi odpowiedziami na temat tej gry. Więc o innych odpowiedziach z gry Krzyżówki wyspy, będą aktualne podczas gry. Odpowiedzi na wszystkie wskazówki będą dla Ciebie dostępne, a jeśli masz jakiś komentarz, chętnie go rozważę w przyszłych aktualizacjach. Odpowiedź to : ROBAK Pamiętaj, że zawsze będę wspominał główny temat gry : Krzyżówki wyspy Odpowiedzi, link do aktualnego poziomu : Wyspa 8 Poziom 6 Hasło 4 Krzyżówki wyspy i link do następnej wskazówki Krzyżówki wyspy Brak szacunku do drugiej osoby. oraz link do następnej wskazówki: możesz chcieć poznać treść pobliskich tematów, aby linki te poinformowały Cię o tym! Prosze podziel sie z nami swoja opinia. Zawsze są mile widziane. Czy zastanawiałeś się więc nad zostawieniem komentarza, poprawieniem błędu lub dodaniem dodatkowej wartości do tematu? Zamieniam się w słuch…. This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT > << Pan Tadeusz – omówienie Najlepsze notatki i opracowanie do Pana Tadeusza na

ksiądz z pana tadeusza